dag 18 - Inca trail dag 4 en Machu Picchu

17 juli 2018 - Machu Picchu, Peru

Het is goed dat we de laatste keer in de tent moesten slapen. Om een of andere reden was Herbert zijn slaapzak nat. Gelukkig was het geen koude nacht. 
Om 3 uur loopt de wekker af, in het midden van de nacht dus. Tegen 4 uur moeten we weer alles ingepakt hebben want dan vertrekken de dragers met al het gerief terug. Zij moeten hun trein halen in Aguas Calientes.

Wij moeten naar het checkpoint om het laatste deel van de trail af te leggen. Eindelijk zullen we Machu Picchu zien. Het checkpoint gaat pas om 5h30 open. Wij zijn er als tweede groep, dat valt mee. We zitten dus vooraan.

Stipt 5h30 komt iedereen in beweging. Het is nog donker, we moeten wandelen met onze hoofdlampen. De gids vraagt ons om dicht bij de berg te wandelen want naast het pad zijn gevaarlijk diepe kliffen die we niet kunnen zien in het donker. Er wordt een stevig tempo aangehouden. Het lijkt wel een race naar boven. Ja, het ging dus weer naar boven. Maar vandaag gaat bergop precies net wat beter.

hoog op weg naar MP     
Tot je bijna aan de Zonnepoort bent! Ik had wel gelezen over de 'gringo killer' maar had er even niet meer aan gedacht. 50 trappen verticaal naar boven. Hoe geraak ik daar op? Even spieken bij de anderen. Een gids stelde voor om de wandelstokken af te geven en op handen en voeten naar boven te klimmen. Zo lukte het wel. Jammer dat dit niet gefilmd is, het zou prachtige beelden hebben opgeleverd :-)
En dan komen we eindelijk boven aan de Zonnepoort. Het eerste zicht op de stad. Het is een bijzondere plek. Tijd om hier even te genieten kregen we niet. Onze gids wou zo snel mogelijk door naar beneden. Daar was een mooiere plek om te stad te bewonderen en foto's te maken.

groepsfoto na de zonnepoort     zicht op MP     Vekies hebben het gehaald     Maren Jamin met MP op achtergrond     herbert en ik     MP
Het voelt nog steeds als een race. Over dit traject had ik graag wat langer gedaan om alles beter in me op te nemen. Ondertussen zien we de zon opkomen over de stad. De lucht is staalblauw, helemaal zoals we gewenst hadden. Dit kon niet beter. We komen aan op het punt om de stad te bewonderen. Het is aanschuiven om een foto te maken vanuit de beste hoek. Daarna dalen we verder af naar de stad. We gaan er helemaal doorheen naar de ingang. Daar moeten we onze rugzakken en wandelstokken achterlaten want deze zijn niet toegelaten in de stad.
Maren met stempel     MP met bloem     

Onze gids, Eddy, vertelt ons in geuren en kleuren de ontdekking en bijzonderheden van deze stad. Onvoorstelbaar tot wat de Inca's in staat waren! Een indrukwekkende stad in een indrukwekkende omgeving.
Ondertussen zijn we weer helemaal omhoog geklommen tussen de horde dagjestoeristen. Zij hebben nogal 'alures' hoewel ze met de bus gekomen zijn :-)
3 winden     condor MP     graanschuur     

Het is er eigenlijk druk. Na een rondleiding van 2 uur krijgen we de tijd om zelf nog door de stad te gaan. Maar we hebben genoeg gezien en genoeg trappen gedaan. We beslissen om al naar Aguas Calientes te gaan en een vroegere trein naar Cusco te nemen.

 terras aan treinspoor
De trein naar Cusco was een aangename verrassing. We zitten in een luxetreinstel met glazen dak. We kunnen nog volop van de prachtige omgeving genieten terwijl de trein traag naar Ollantaytambo tuft. We worden verwend met lekkere koffie (kennen ze verder niet echt in Peru) en een groot stuk brownie. Plots duikt er een verklede man op die een rituele dans brengt op de trein. Carine moet even mee dansen. Wat is dat hier? Best wel amusant. Na het dansen brengt het treinpersoneel een modeshow met spullen uit de beste Alpacawol. Van multi-inzetbaar personeel gesproken! Ze doen het vol overgave. Mooi om te zien. Deze rit van 1,5 uur voor 40 km was zo voorbij. 
wij in de trein     de drie beelden van Peru     net afgestapt op het perron

Een taxibusje brengt ons verder naar Cusco. We hebben de beste taxichauffeur ever, hij speelt zelfs onze muziek. Fantastisch. 

taxichauffeur

Na al het kamp-eten, dat best wel lekker was, beslist de jeugd dat het toch tijd is voor Mac Donalds. En dat het smaakte!
Moe maar voldaan kruipen we terug in een echt bed.
De Inca trail, het was een overgetelijk avontuur!
Ik ben zo trots op mijn Vekies! We waren niet in de mogelijkheid voorbereid aan de trail te beginnen zoals we gehoopt hadden. Maar we hebben het toch maar allemaal zonder kleerscheuren gehaald! 

Foto’s